top of page

Zwarte Hond

Veronique Vande Woestyne



Ik ben de leegte 

die je ontmoet op een zonnige middag 

Ik ben de kloof 

die je scheidt van onvervalst vertier 

Ik ben het huilen 

loeiend zonder doel 

Ik ben de pijn 

die inhakt terwijl je lacht 

Ik ben de littekens 

openlijk op je huid 

Ik ben de stem 

die je hevig veracht 

Ik ben het enige dat je aldoor zal voelen 

Jouw rode draad 

Razend door je leven.


Comments


bottom of page