Schrijven biedt haar rust wanneer de wereld rondom haar te druk en te luid is.

Soms is schrijven "overleven" en "helen" waarbij het haar troost om gevoelens neer te schrijven op een wit blad als stille getuige...

Schrijven voelt dan als een warm dekentje op een kille dag.

Schrijven geeft haar inzicht in wat er onderhuids speelt, het brengt haar dichter bij zichzelf en voelt dan als thuiskomen.

Schrijven inspireert en verbindt, schrijven is dan voor haar puur genieten...

Zacht geland op dit platform probeert ze op een creatieve manier datgene onder woorden te brengen waarvoor ze soms zelf geen woorden meer kan vinden sinds ze chronisch ziek is geworden…

Door inwaarts te keren heeft ze de moed gevonden zich te durven tonen aan de buitenwereld: ook zij mag er zijn met al haar littekens, kwetsuren en beperkingen …

Kortom een bewuste keuze om te diepziel duiken naar wie ze écht is, zichzelf te herontdekken en om hierbij onderweg te helen wat totnutoe nog niet mogelijk was.

Door haar zachte kwetsbaarheid te omarmen, heeft zij hierin haar rotsvaste kracht gevonden.

Ze wil graag inspireren en geraakt worden door de helende kracht van woorden.

Ze krijgt hier ongeremd de kans om vanuit de stilte opnieuw haar stem te laten horen en haar eigen lied te schrijven in verbinding met andere schrijftalenten/kunstenaars.

Ze heeft wel wat met woorden en leest graag.
Ze schreef in tijdschrift Spiegel o.a. over waar mensen met een psychische kwetsbaarheid tegenaan lopen, zowel in de zorg als daarbuiten. Inhoudelijk en al schrijvend werkte ze mee dossiers en rapporten uit om psychische kwetsbaarheid op de politieke en maatschappelijke agenda te zetten. Dat wil ze niet kwijt.
Vooraleer ze begon te praten over wat er allemaal in haar omgaat, pende ze al jarenlang bladzijden vol. Losse zinnen, redeneringen,... samenhangend in hun schijnbare onsamenhangendheid. Nog steeds helpt schrijven haar structuur te brengen in haar gedachten.
Dat ze nu echt op teksten werkt waarin ze de beide probeert te combineren én deze aan de wereld toont, is helemaal nieuw voor haar.

The Symphony System is de verzameling headmates van Véronique. Samen leiden ze haar door het leven, met vallen en opstaan, een rugzak dragend. Een rugzak vol letters en woorden om teksten te vormen. Teksten die dienen als uitlaat van wat de rugzak in zich draagt. Veronique houdt van schrijven, van muziek maken en van fotografie. Hier vindt ze een zachte plek om kwetsbaarheid te delen.

Ze volgde als kind al kunstacademie, schreef zodra ze kon schrijven gedichten, maar stopte daar mee eens ze volwassen werd. Een achttal jaar geleden pikte ze de draad weer op en sinds kort geeft ze als vrijwilliger schrijf- en schilder workshops in en rond Mechelen.
Met het initiatief ZachtereWereld.com biedt ze een platform aan (beginnende) artiesten om met hun kunst naar buiten te treden.
Momenteel geeft ze er nog de voorkeur aan om haar werk te delen onder een pseudoniem.

Kunstenaars laten in hun ziel kijken: soms voelt dat té kwetsbaar. Zachtere Wereld biedt artiesten de mogelijkheid om hun kunst met de wereld te delen zonder zich geremd te voelen.