Gedichten, Kortverhalen, Blog

Veronique Vande Woestyne
The Symphony System is de verzameling headmates van Véronique. Samen leiden ze haar door het leven, met vallen en opstaan, een rugzak dragend. Een rugzak vol letters en woorden om teksten te vormen. Teksten die dienen als uitlaat van wat de rugzak in zich draagt. Veronique houdt van schrijven, van muziek maken en van fotografie. Hier vindt ze een zachte plek om kwetsbaarheid te delen.

Licht
Ik ben het licht, zei hij.
En ik volgde hem naar de hel.
Verloren.
Mijn laatste gebed.
Ik zoek nog steeds.
Ik zoek overal.
In mijn hart draag ik alleenheid.
Wanhoop.
Verderop het geluk.
Nutteloos.
Morgen.
Mooi als de hemel.
Mooi als het licht.
Ik ben dichtbij.
Altijd dichtbij.
(inspired by Amenra)
Zwarte hond
Ik ben de leegte
die je ontmoet op een zonnige middag
Ik ben de kloof
die je scheidt van onvervalst vertier
Ik ben het huilen
loeiend zonder doel
Ik ben de pijn
die inhakt terwijl je lacht
Ik ben de littekens
openlijk op je huid
Ik ben de stem
die je hevig veracht
Ik ben het enige dat je aldoor zal voelen
Jouw rode draad
Razend door je leven.