Gedichten, Kortverhalen, Sculpturen, Tekeningen, Schilderijen
Anoniem
Kunstenaars laten in hun ziel kijken: soms voelt dat té kwetsbaar. Zachtere Wereld biedt artiesten de mogelijkheid om hun kunst met de wereld te delen zonder zich geremd te voelen.
door het donker
Keerpunt
De bergingvloer
Mijn moeder languit
Het lijf alle richtingen uit
Gekleurde knipperlichten
Een dichtslaande autodeur
Wegstervend lawaai
Meer vraagtekens
Dan antwoorden
Ze komt niet meer terug
Ik moet niet meer bang zijn
Een nieuwe kamer
Een nieuw gezin
Ik mis mijn grote broer en zus
Maar ik moet dankbaar zijn
Dus stel ik geen vragen meer
door het donker
Aanklacht
De weg naar recht
loopt niet langs snelwegen
wanneer daders in beroep
als vrije man hun gang kunnen gaan
Wanneer ze
justitie op de lange baan kunnen schuiven
langs talrijke omwegen en achterbuurten,
meanderend door donkere krochten,
hun slachtoffers
met stenen en leugens bekogelend
en door de modder sleurend
tot alle hoop gesmoord is
Voor slachtoffers
zijn er geen shortcuts:
alleen blutsen en builen
en gapende wonden
Wanneer ze
snijden en kerven
om de pijn te verdoven,
ontsnapping zoeken
in basejump zonder valscherm
of pillen tellen voor een eeuwige slaap
omdat
ze verdrinken in
inktzwarte herinneringen
door het donker
Nooit voor altijd
Ik zal het nooit proberen.
Als ik het doe
dan zal je nooit weten
dat ik afscheid nam
zal je nooit weten
dat het te zwaar werd
Ik wil wel: altijd blijven
als ik kan
Ik vrees de dag
dat al mijn kracht
niet genoeg zal zijn
en verdriet en pijn
het van mij winnen
Tot dan
is er telkens weer
een ademhaling
een dag
een blik
een lach
Tot dan
blijf ik vechten
Tot dan
en daar voorbij
hoef je niet te weten
dat er geen weegschaal bestaat
die in de juiste richting slaat
Tot nooit
verandert in voor altijd
en daar voorbij
zal ik
je liefhebben
Onderweg
Gehavend
Het was de laatste klap
die me kraakte
Het warme nest
dat ik gevonden had
werd bewoond
door een roofdier
in schapenvacht
en
bleek een slachtbank
der onschuld
Mijn herstelde zelf
brak
langs oude barsten
in ontelbare stukken
Dag na dag
schraap ik
mijn scherven
bij elkaar
en lijm ze met
hervonden woorden
tot een verhaal
waarlangs ik
de diepte
ontvlucht
Onderweg
Liefdevol herstel
Met veel
liefde en geduld,
met gladgeschoren gezicht
voor zachte kussen
en oneindige knuffels
ontdooit hij mij
en neemt mij mee
over smeltpunt
naar hoogtepunt
Al liggen
hardnekkige demonen
soms op de loer
om mij vroegtijdig
en onafwendbaar mee te sleuren
naar ijzingwekkende diepten
Met behoedzame stapjes
en zonder de diepte in te kijken
gaan we telkens weer op weg:
de tocht
gelijkwaardig
aan de bestemming
door het donker
Hoogtevrees
Ik keek het leven in de ogen
en schrok van zijn schaduw
Op eenzame hoogte
keek ik de diepte in de ogen
Gij jaagt mij geen angst meer aan
Ik keek de dood in de ogen
en wenste van haar te zijn
Zij joeg mij geen angst meer aan
Op eenzame hoogte
danste ik met haar schaduw
tot ze mij afwees
Ik keek angst in de ogen
en haar schaduw
nestelde zich in de mijne
Eenzaam bleef ik achter
Zwijgend schreeuwen
tussen nooit en voor altijd
Niemand die mij redden kon
behalve ikzelf
misschien
door het donker
Monsterlijk
Hoe de man
die onnoemelijke dingen
met haar deed
sprak over psychologie
en valse herinneringen
en zo met voorbedachtheid
haar woorden hun kracht ontnam;
zodat ze niet over haar lippen durfden,
in haar hoofd rondjes bleven draaien
en haar jeugd aan scherven maalden!
Tot ze de dag van zijn ontmaskering
over elkaar en haar lippen rolden
en mijn illusie van geluk
aan flarden sneden