Ik zie het soms te zwart/wit. Als ik de wereld niet kan redden, dat hij dan maar ineens vergaat. En een beetje rap alstublieft.
Maar soms kan een mooie zonsondergang al genoeg zijn om me er aan te herinneren dat er meer is dan wij dwaze mensen. De natuur blijft maar onverstoord prachtig wezen en wonderlijke dingen doen, daar heeft ze ons niet voor nodig.
Zo'n beeld als die avondlucht vol kleur, ik zou er willen in kruipen. Een huisje bouwen in de wolken van roze en goud. Ik blijf proberen om een beetje daar te leven, en toch met mijn voeten op de grond.
Comments