naar het licht
Ik kus mijn beide handen
voor het geluk dat behalve draken,
ook lichtbakens mijn pad hebben gekruist:
mensen die mijn wereld lichter kleurden,
mij liefde en hoop gaven
en van mij een beter mens maakten.
Grootmoeder
Een huis in de zon
in een tuin vol met rozen
en zij, als orgelpunt,
er middenin
Als ik haar deur open
valt het doek
over de wereld achter mij
Ik hoef niet eens te zeggen
dat het mijn dag niet is
of met één gklimlach
veegt ze mijn lei weer schoon
Ze lijkt fragiel
maar draagt me moeiteloos
op haar vleugels
Onder het gestage getik
van de wandklok
lijkt de tijd hier
stil te staan
en kan ik op adem komen
Het huis staat er nog steeds
Elke zomer bloeien de rozen
en de klok
telt nog trouw
elke seconde
De vrouw
is verdwenen
en nam de magie
met zich mee
Maar in de thuis
die ik zelf bouw
vind ik haar terug
in de glimlach van mijn kind
Tegengif
tegengif
voor de donkere
dreigende
nacht
alles wat
zacht
en licht
en warm is
het is nooit nacht gebleven
er komt altijd weer een ochtend
Moederen 2
Ik wist
hoe het niet moest
Ik wist niet
hoe het wel moest
Dus deed ik vooral
wat ik wist
Maar ik wist niets
dan wat ik las
in boeken en boekjes
Zo vaak
wist ik het niét
en deed ik maar wat
Of het genoeg was?
Dat weten alleen
zij
waarover ik moederde
