Woorden helen

behalve

wanneer alles in mij

GEVAAR

schreeuwt

en ik zo bevries

dat er niets

dan mijn adem ontsnapt. 

Wanneer tussen

denken en spreken

een ijskoude kloof

mijn wonden

en woorden

verdooft

blijft het stil

tot ik klam en bezweet

leven geef aan een gil

en me afvraag of die echt was

of enkel in mijn droom weerklonk