hoewel

woorden en gedachten

rauw en ruw

uit mij stromen

om daarna 

bijgeschaafd

te worden

tot iets wat draaglijk is

voor het oog van een lezer

blijft er zoveel

ongezegd

onuitgesproken

ongeschreven

het vraagt een oceaan 

aan tranen 

om mijn binnenkant

te polijsten

van emoties

die zoveel pijn doen 

dat ik ze niet

gegoten krijg

in woorden en zinnen

herinneringen die mij

schuddend en bevend

meenemen

in een draaikolk

van alles en niets

pijn en verstomming

oorverdovende stilte

en verblindende duisternis

waar zelfs ademhalen

een gevecht wordt

dat ik niet kan winnen

waar ik enkel ontsnap

door mezelf mee te nemen 

naar wat hier en nu en veilig is