Ik keek het leven in de ogen

en schrok van zijn schaduw

Op eenzame hoogte

keek ik de diepte in de ogen

Gij jaagt mij geen angst meer aan

Ik keek de dood in de ogen

en wenste van haar te zijn

Zij joeg mij geen angst meer aan

Op eenzame hoogte

danste ik met haar schaduw

tot ze mij afwees

Ik keek angst in de ogen

en haar schaduw

nestelde zich in de mijne

Eenzaam bleef ik achter

Zwijgend schreeuwen

tussen nooit en voor altijd

Niemand die mij redden kon

behalve ikzelf

misschien