In de dampkring van de liefde, hou ik mezelf staande, reik ik naar de blauwe hemel, bewaar ik met al mijn zintuigen de liefste herinneringen in een dun, plat doosje.

Wanneer het onzichtbare patroon van stikken en verbranden zich herhaalt, schop ik de mistige gedachten onder de aarde en zoek ik op de tast naar een kuur om mijn uitgemergelde hoop nieuw leven in te blazen, tot ik opgelucht mijn kop weer boven water kan steken.