Gedichten
Onderweg
9de prijs in de Kronkelwedstrijd 2021 van vzw Uilenspiegel.
Aan de buitenkant
spiegelen
wat ik wilde zijn
doortastend
scherp
succesvol
schijnbaar moeiteloos
alle ballen in de lucht
maar ik weet niet meer
wie dat is
want
daar binnenin
die veilige muren
ver weggestopt
voor voelen
in een fort van ratio
dat is niet
wie ik wil zijn
Spiegelen
Onderweg
Ik heb liever geen
haar op mijn tanden
of
eelt op mijn ziel
Maar mijn krassen
doen zo'n pijn
Mag de wereld
alsjeblieft
een beetje
zachter zijn?
Krassen
Onderweg
Ik ben niet
dieper aan het zinken
ik wás al op de bodem
en zette me daartegen af
Nu heb ik de kracht
te weten waar ik sta
beter worden gáát niet vanzelf
her-stellen
is vallen
opstaan
aftasten
proberen
en pas een nieuwe stap zetten
wanneer de vorige
is gedaan
Tot ik sterk genoeg ben
om te voelen
zonder weer kopje onder te gaan
Rock bottom
Onderweg
een KAN
vol barsten
raakt niet gevuld
kan
niet schenken
tijd heelt
geen BARST
maar leert
dat liefde
de leegte
tussen de scherven
kan vullen
Kan
Onderweg
mijn hoofd
als een zolder
volgepropt
met rommel waarvan je vergeten was
waarom je dat ook al weer had bijgehouden
wanneer je door alles
heen hebt gezeefd en
hebt weggedaan
waar je niets aan hebt
kan je zien
wat er nog te redden valt
en of je jezelf
daar ergens
terugvindt
Bovenkamer
Onderweg
Het holst van de nacht
is een kleverige massa die
mijn borstkas verstikt
met golven van angst die mij
de diepte inzuigen
Fragmenten van ooit
overspoelen mijn slaap
met wrakhout
van vergeten wanhoop
Bewustzijn
vecht naar de oppervlakte
en sleept mij naar de haven
van het hier en nu
De drums in mijn hart vertraagd
Zuig ik diepe teugen moed
Weet ik me veilig thuis
The dead of night
Onderweg
Ik heb genoeg
peanuts
om hen op een dwaalspoor te zetten
en weg te leiden
van
waar ik liever niet
over praat
Maar dan zou ik naast hen
ook mezelf
voor aap houden
En dus
haal ik toch maar
de harde noten boven
zodat ik ze niet alleen
hoef te kraken
Nuts
Onderweg
Vader noemde mij
een klein
vogeltje
Ik was uit het NEST
gevallen
onder de voet
gelopen
met gebroken vleugels
achtergelaten
Zelfs toen ik
helemaal
OPBRANDDE
ging ik door
Er zit TROOST
in de gedachte
dat
uit je as herrijzen
vereist
dat je voorafgaand
door de VLAMMEN
wordt verteerd
Vuurvogel
Onderweg
Ik blijk plots
een stem te hebben
en ben niet bang
die te gebruiken
Ik blijk
een mening te hebben
en ben niet bang
die te verkondigen
Ik kan mijn diepste wonden tonen
en zeggen wat er pijn doet
tegen wildvreemden
maar niet
tegen zij die dicht bij mij staan
want dáár
doet het pijn
Therapie 1
Onderweg
ge zijt hier
ge zijt nu
ge zijt veilig
stemmen door de muur
zijn niet altijd boos
boos
betekent niet altijd
geweld
boos is een gevoel
boos zijn mág
voelen mág
verdriet hebben
leidt niet meer
tot geweld
verdriet is een gevoel
verdrietig zijn mag
voelen mág
bang zijn
mag
maar het is niet
nodig
ge zijt HIER
ge zijt NU
ge zijt VEILIG
Veilig 3
Onderweg
ik had de kracht
te ontsnappen
naar een plek in mijn hoofd
een tuin in mijn gedachten
tussen veilige muren
waar de zon scheen
en het stil was
geen harde stemmen
geen boze handen
geen tranen
geen angst
opgeborgen
in mezelf
bij mij
ben je veilig
Veilig 2
Onderweg
Geluk
hangt aan een zeer fijn
gespannen draadje
Zo vaak brak
iemand
de illusie
en viel de wereld
op mijn kop
dat ik nu
alleen dat draadje zie
fragiel
wachtend
op wie
of wat
ik niet zie
wat er mogelijk
zelfs niet is
waardoor ik het geluk
dan toch weer mis
Bang
Onderweg
Het schenken
van vergiffenis
staat niet gelijk
aan het ontkrachten
van het vergif
der herinneringen
Schaduwen op de muur
zijn niet de mijne
maar schimmen uit nachtmerries
waarvan ik dacht
ze ontgroeid te zijn
Vlucht noch confrontatie
kunnen het spookbeeld verjagen
dat mijn nachten belaagt
Ik fluister het verleden in slaap
met sprookjes van heden
Kijk het in de ogen
en wacht
tot angst verliest zijn macht
en pijn zijn kracht
Herinneren
Onderweg
What if trauma
was a dragon
Every traumatic event,
a single beast
Some small,
some larger than life.
All different: sharp, vicious,
hard, demanding,
breathtaking, freezing,
scorching, overwhelming...
Some might be chased away
others keep coming back to bite
Their fire might forge you
an armour
but know, that armours weigh you down
You can try slaying them,
but do you dare to risk
injuring the ones you love
in the process?
Ignoring the screams
in your head
will not stop them
from wreaking havoc
You can hide safely
in your secret garden,
but that will get you nowhere
Accept that they may carry wisdom
from the lessons learned
So when their scales scrape you
and remind you of your scars
...
be gentle with yourself!
Mastering dragons
takes skills, energy and focus
and it is no small task
to keep them
from sneaking up on you
As you walk your path
with this herd in your wake
keep your eyes
on what really matters: life!
and who knows:
if you conquer them long enough
they might get worn out
and choose to stay behind
Dragon master
Onderweg
Bewonder mij niet
omdat ik sterk ben
Ik koos niet voor wat mij overkwam
Veroordeel mij niet
omdat ik zwak ben
Ik koos niet voor voor wat mij overkwam
Wat je ziet
is niet wie ik ben
Maar het stukje
van mezelf
dat ik
op dit moment
kan tonen
Sterk
Onderweg
Ik krijg het niet gezegd
dus schrijf
en teken ik
tot al de krassen op mijn ziel
bedekt zijn
Beeldtaal
Onderweg
Hoe je groeit
in barre grond
door je tentakels
uit te strekken
naar alles wat kleur geeft
het gretig op te slorpen
en vervolgens weer uit te stralen
In barre grond
Onderweg
Voetje
voor
voetje
scharrel ik
in de leegte
Voetje voor voetje
verdwaal ik
tussen de muren
die ik bouwde
rond mezelf
Voetje voor voetje
schuifel ik
door het doolhof
weg van
dat
wat mij daar bracht
Voetje voor voetje
vind ik de weg
terug
naar ons
Onderweg
Onderweg
Nog liever
verlies ik je
omdat je verlangt
naar wat
ik niet geven kan
Nog liever
verlies ik je
dan je te tonen
wat ik kwijt raakte
Nog liever
verlies ik je
dan je over te leveren
aan het voelen
van mijn pijn
Maar - nog - liever
verlies - ik - je - niet
Verliezen
Onderweg
Hij
die van alle mensen
het langst
in mijn leven is
Die dwars
door alle ellende
bij mij
gebleven is
Door alle stormen heen
zonder belofte
op papier
Terwijl mijn gehavende ik
voor alles
op de vlucht slaat
Blijft hij
'gewoon'
hier
Mijn rots
Onderweg
Terwijl je me knuffelt
overstroomt
mijn verdriet
begraaf ik
mijn hoofd
op je schouder
zodat je mijn tranen
niet ziet
Hoe lang
hou je vol
dat ik vast zit
in mijn hoofd
hoe vaak
kan ik vragen
dat je
vergeeft
dat mijn hart
van je houdt
maar mijn lijf
voor je beeft
Verward
Onderweg
Mijn huid
omwikkelt mij
als een landschap
van trauma
Verken voorzichtig
tot wanneer mijn
triggers
opflakkeren
als wildvuur
en mijn huid schuurt
alsof deze handen
niet de jouwe zijn
Voel je
of ik nog hier ben?
Leen mij
je armen
en breng je me
in veiligheid
terug bij jou?
Terug bij jou
Onderweg
Gehuld
in laagjes bravoure
getooid
met glitter
door een huid
van schone schijn
schemert
het gekwetste kind
weg gekropen
voor verdriet en pijn
Het is oké
Voel maar
Huil maar
Wees maar gewond
Ik troost en knuffel
mijn eigen kleine zelf
tot de pijn gaat liggen
en de tranen op zijn
Kwetsbaar zijn zou sterk moeten zijn
Maar soms is kwetsbaar gewoon dát:
kwets-baar
Laat mij maar even liggen
Gekneusd
en
gekwetst
Ik sta wel weer recht
ooit
Gekwetst
Onderweg
Rechtopstaand
doorheen mokerslagen
vastbesloten
niet NEER te gaan
en tegelijk met elke slag
verder zinken
tot ik zo diep zat
dat ik niet meer wist
wat onder of boven was
nacht of dag
donker of licht
Monsters
op afstand gehouden
maar niet verjaagd
Angst
Pijn
Woede
Verdriet
loeren vanuit de schaduw
besluipen je
om hun bagage te droppen
Om monsters te verslaan
moet je ze onder ogen komen
de enige weg er vandaan
loopt er dwars doorheen
dus zwerf ik
langs stoffige wegen
doorkruis het moeras
langs houten paden
en vind mezelf
tussen water en woud
zonlicht en schaduw
aarde en lucht
in twitter-stille
vogelzang gevulde
eenzaamheid
voel ik mijn pijn
versla ik mijn angst
huil ik mijn tranen
los ik mijn woede
en wandel er van weg
Hier heelt alle pijn
Onderweg
Wanneer je
opnieuw
beland
in een tijd
gevuld met leegte
Ga dan niet
meteen
op de vlucht
Verblijf er even
en vergezel het kind dat je ooit was
in zijn eenzaamheid
Vraag je af
wat het nodig heeft
Vervul zijn diepste wens
en geef jezelf
het geschenk
van gehoord,
gezien
en getroost te worden
Past present
Oud
Een doffe klap
en het gekras van metaal
veranderen een jongeling
in een levenloos lichaam
Terwijl we hem neerlaten
in de koude aarde
komt hij terecht
in een doolhof
van statistieken
Cijfers
die zwijgen
als vermoord
over het leven
dat hij droomde
Cijfers
die hem verraden
omdat hij
zoveel meer was
dan een tragische ontmoeting
tussen mens
en machine
Ongeval
Oud
Nog luider
zou ik willen schreeuwen
dan de luidste schreeuw
van een eenzame roofvogel
Nog stiller blijf ik
dan de stilste ritsel
van het huiverende gras
Enkel een verscheurd hart
noemt Edward Much
een kunstenaar
Schreeuw
Oud
Wanneer een regen van tranen
je glimlach wegspoelt
en je hart verkoelt
Wanneer de luiken van je ogen
het verdriet insluiten
Laat me dan steen
voor steen
die muur van pijn
rond je weg kussen
Mag ik je tranen drogen
met een warme glimlach
zodat je de ochtend kan begroeten
als een nieuw begin
Verdriet
Verstopt
Wie zorgt er
voor mij,
terwijl jij je afvraagt
waarom ik achterop hink
en mijn lichaam
een vesting lijkt
die niet meer
te ontsluiten valt?
Burcht
door het donker
Herinneringen
aan een kindertijd
voor altijd vertekend, door één mens
Vanuit de rollercoaster
van razernij en verdriet
moest ik razendsnel schakelen
en zacht de schouders zetten
onder het helen en herstellen
van het liefste dat ik lief heb
nog liever rukte ik zelf
mijn hart uit mijn lijf
als dat de klok zou terugdraaien
maar ik kan het beter houden
om te houden... van wat blijft:
de liefste(n) die ik lief heb
De klok terugdraaien
door het donker
hoeveel
zou ik ongedaan maken
om zijn daden uit te wissen
ALLES
maar net zo min
als dat ik mijn eigen wonden
kan wegnemen,
kan ik de hare ongedaan maken
we moeten allebei verder
gekwetst en beschadigd
hoe ondraaglijk ook
de gedachte
dat iemand haar dezelfde pijn
bezorgde als die
die mij ooit zó uitholde
dat er slechts een huls overbleef
Uitwissen
door het donker
Ik kijk naar je ogen
en lees erin
hoe verdrietig je bent
Ik weet het wel
het is moeilijk
maar vergeet
het verleden
Ik weet,
ze heeft je pijn gedaan
vergeten
wie je bent
Je bent zo gevoelig
net als ik
dus weet steeds
dat je in mij
een vriend hebt voor altijd
*Dit schreef ik op tienjarige leeftijd
op de twaalfde verjaardag
van mijn grote broer
Grote broer
door het donker
Een opgeheven hand
een wanhopig kind
niemand om te helpen
Terwijl er weer een stukje afbrokkelt
van het broze kinderhart
druppelt er bloed uit zijn neus
Het hartje bijeengepakt
zijn neus afgeveegd
werd het kind volwassen
veel te vlug
Kinderhart
door het donker
Van stroperige leugens
naar harde werkelijkheid
hoe vertrouw je
wanneer je verstand
je verraadt
en je gevoel herleidde
tot hysterie
als instinct
bij de minste zucht
fluistert
'Vlucht'
blijf je dan
je hele leven
op de loop
of ren je
zelfs niet
als het brult
Vlucht
door het donker
Het is niet alsof ik hier gráág zit
denk ik
En toch lijk ik
hier
keer op keer
te belanden
Het is hier donker
en eenzaam
maar ook
Veilig
Ver weg
Verstopt
voor de wereld
en mezelf
Zelfs als ik alles kapot
relativeer
is het nóg moeilijk
om er weer uit te raken
Ik ken de weg
Ik weet
waar het licht is
Maar soms schijnt het te fel
en doet zélfs dat
pijn
Dal
door het donker
De handen van een moeder
als symbool voor
de veiligste plaats ter wereld
behalve voor ons
Dezelfde handen
die 's avonds
een kruisje op ons voorhoofd zetten,
sloegen overdag
onverbiddelijk
op ons in;
trokken onze schouder uit de kom
gooiden ons in een hoek
De handen van een moeder
als symbool voor
de veiligste plaats ter wereld
behalve voor mijn zus
toen ze met de rug
tegen de muur
een mes tegen haar keel
geduwd kreeg
De handen van een moeder
als symbool voor
de veiligste plaats ter wereld
behalve voor mijn broer
toen ze zijn hoofd
tegen de muur sloegen
De handen van een moeder
als symbool voor
de veiligste plaats ter wereld
behalve voor mij:
op één ogenblik
waren ze de
'op één na gevaarlijkste'...
De gevaarlijkste plaats
kon ik zien
vanuit haar armen:
die lag daar beneden
voorbij haar boze handen
voorbij de grijze dakgoot
voorbij de meters
tussen het zolderraam
en de straatstenen
Veilige handen
door het donker
Ik liep
op straat
in het donker
huilend
kletsnat
alleen
Niet wetend
hoe lang ik daar al liep
of
hoe ik daar kwam
Luttele momenten daarvoor
stond ik nog in een huis
bij een boze man
die ik niet kon stoppen
een kleuter
een koude douche te geven
Daar en dan
trok ik de streep
NIET
MET
MIJN
KIND
Weggaan
door het donker
is er een woord voor?
voor een hart dat verpulvert
en onder ingeslikte tranen
verweekt tot moes
kijkend
naar iemand
die een moeder verliest
en met genegenheid
aan haar terugdenkt
En - jaloers - zijn
want ik heb een moeder...
waarover ik over droom
en badend in angstzweet ontwaak,
versteend door haar stem
ben ik slecht
als ik verlang
naar een andere moeder
dan diegene die ik had,
maar los liet
omdat vasthouden
zoveel pijnlijker was
Loslaten
door het donker
"vader
moeder
zult gij eren"
leerde ik
in de catechese
Ik wilde oprecht weten
waarom er niets
over kinderen stond
en moest het bekopen
met een rozenkrans van
Wees-gegroetjes
en
Onze-vaders
Of ik het begrepen had?
Ik leerde vooral
dat zwijgen goud was
en spreken fout was
Zwijgen 3
door het donker
Het taboe
van kwaad te spreken
over je ouders
De omerta
over het buiten hangen
van de vuile was
De angst
om met mijn trauma
anderen te besmetten
De weigering
om aanzien te worden
als zielig vogeltje
hielden het zwijgen in stand
Spreken liep zo vaak fout
dat zwijgen een reflex blijft
waarmee ik mezelf
monddood houd
Zwijgen 2
door het donker
Ik zal braaf zijn
huilde ze bang!
Ze probeerde het wel,
braaf te zijn
Maar het lukte het haar nooit
om braaf genoég te zijn
Braaf genoeg
om geen woede-uitbarsting te veroorzaken
Braaf genoeg
om géén klop te krijgen...
Braaf genoeg om te weten
dat ze maar beter kon zwijgen
Braaf genoeg om te weten
dat ze beter niet kon vragen
wat het wilde zeggen
als ze
De nagel van mijn doodskist
werd genoemd
Bovenkamer 2
door het donker
hoe leer je
VERTROUWEN
wanneer
degene die het meest
van jou moest houden
dat niet kon
wanneer diegene
die het meest
van je moest houden
zo stuk was
dat ze je brak?
Stuk
door het donker
Hoe ver
hing ik echt
uit het raam?
Hoe dicht
stond het stoute kind
bij de dood?
Was ik gevallen
als ik
had los gelaten?
Hadden mijn broer en zus
mij kunnen opvangen
daar beneden?
Of waren ze voor niets
de trap afgelopen
en was mijn kop
op de straat
geëindigd
als krantenkop?
Bovenkamer 1
door het donker
Wanneer ik onverwacht
in een herinnering
gegooid word
die ik liever bleef vergeten
sta ik
niet meer
in mijn keuken
groenten te snijden
Maar bibberend
op kousenvoeten
op het grauwe tapijt
van mijn kindertijd
naast stukgekauwde meubelpoten
ongerust wachtend
op een ondeugend teckeltje
dat nooit meer
het hoekje om komt gelopen
omdat het levenloos
tegen een muurtje geschopt ligt
Throwback
door het donker
je ziet
niets
aan mijn buitenkant
binnenin
ben ik tegelijk oké en niet oké
levend en dood klinkt wat drastisch
oké klinkt niet fantastisch
maar valt te verkiezen
want niet oké,
is beter dan
niet zijn
al droomde ik daar soms van
wanneer niet oké
te zwaar werd,
de glimlach
te moeilijk,
en doen alsof ik heel was
mij helemaal aan flarden trok
Schrodinger
door het donker
Hoewel
woorden en gedachten
rauw en ruw
uit mij stromen
om daarna
bijgeschaafd
te worden
tot iets wat draaglijk is
voor het oog van een lezer
blijft er zoveel
ongezegd
onuitgesproken
ongeschreven
het vraagt een oceaan
aan tranen
om mijn binnenkant
te polijsten
van herinneringen
die zoveel pijn doen
dat ik ze niet
gegoten krijg
in woorden en zinnen
Gevoelens die mij
schuddend en bevend
meenemen
in een draaikolk
van alles en niets
pijn en verdoving
oorverdovende stilte
en verblindende duisternis
waar zelfs ademhalen
een gevecht wordt
dat ik niet kan winnen
waar ik enkel ontsnap
door mezelf mee te nemen
naar wat hier en nu is
Ongezegd
door het donker
Niet mogen voelen
stopte ik mijn pijn
achter slot en grendel
Woede woekerde
en voedde
de wanhoop
Als een orkaan woelde
verwaarloosd gevoel
mijn binnenste
aan flarden
tot er geen zachtheid overbleef
Ik kan niet stilstaan
blijf op de vlucht
kan mezelf niet ontlopen
Ik kan het niet aan
te moeten voelen
wat pijn doet
Voelen
door het donker
de wanhoop
van niet te kunnen
ongedaan maken
dat het ook was
dat je verkeerd deed
alles en iedereen
waar je van houdt
waar je aan vast houdt
waar je in gelooft
in één klap
ondersteboven
binnenstebuiten
niets meer wat het was
Verliezen
door het donker
jouw onschuld
niet gewoon gestolen
maar bruut
weggeroofd
afgescheurd
uitgekerfd
nooit meer onbezonnen
nooit meer onbezorgd
nooit meer onbezoedeld
nooit meer onschuldig
maar - niet - jouw - schuld
On-schuld
door het donker
mijn gedachten
open en bloot
te lezen
is het niet koketteren:
mezelf zo tonen?
kijk (naar) mijn pijn!
misschien voelt het zo rauw
omdat ik het zo lang
wegstopte
dat het in mij GEBRAND werd
en het naar de oppervlakte brengen
voelt
alsof ik
ongekleed
in de ijzige tocht sta
ik twijfel over
de zin of onzin
van het op tafel gooien
van mijn ziel
maar ik moet
- iets -
doen
met de malende stroom
van gedachten
zonder zinnen
zoals proberen me eruit te schrijven
voor ik er in onder ga
en pas weer
boven kom drijven
wanneer het te laat is
Engulfed
door het donker
Ik heb geleerd
te zwijgen
voor ik leerde
te spreken
De waarheid
was
onbespreekbaar
De waarheid is
dat ze
niet alleen mij
kwetst
Ik was mijn stem
niet kwijt...
Ik wist perfect
Waar ze was
Ze verdronk
in de woorden
die ik niet kon zeggen
Als ik wil helen
moet ik durven
mijn woorden
hun vrijheid te geven
Moet ik
spreken
tot ik weer kan
zwijgen
Zwijgen 1
door het donker
Het was gemakkelijk
een held te zijn
in de ogen
van het kleine meisje
Hij hoefde alleen maar
niet op haar te kloppen
niet tegen haar te brullen
en haar af en toe
mee te nemen uit de hel
Het kleine meisje
wist later pas
de man
die telkens weer
-nadat hij nachten lang
ruzie maakte met zijn vrouw-
het huis uitvluchtte
en zijn kinderen dagen lang
bij haar achterliet
in het geweld:
Hij was geen held
Held 2
door het donker
Hoe kan ik me
veilig voelen
in dit lichaam
als een huis
waarvan de deur
werd ingetrapt?
Wacht je op mij,
terwijl ik achterop hink
en mijn lichaam
een vesting lijkt
die niet meer
te ontsluiten valt?
Veilig
door het donker
Ik gaf hem
de sleutel tot
mijn koninkrijk
En de opdracht
mijn liefste schat
te bewaren
En hij
beukte
de poort in
terroriseerde
mijn volk
plunderde
mijn huis
Vernielde
mijn schat
en roofde
wat er over bleef
Sleutel
door het donker
kapot
stuk
beschadigd
gebroken
versplinterd
uitééngehaald
het kost zoveel moeite:
doen alsof ik heel ben
ik krijg mezelf
niet meer bijeen gepuzzeld
bijeengehouden
door smurrie en wilskracht
ineenzakkend
wanneer niemand kijkt
ik ben zo moe van doen alsof
ik er ben
dag na dag
raap ik mezelf bijeen
het kind in mij onherstelbaar
ikzelf onvindbaar
Gebroken
door het donker
Terwijl hij elders
rondfladderde
barstte haar woede
over ons los
Het voetstuk
waarop ik hem had geplaatst
brokkelde af
Toen hij neerkeek
op het vogeltje
met kapotte vleugels
Opgehemeld
voor wat hij niet deed
tuimelde hij zo diep
dat ik hem niet meer zag
en achterbleef
op zijn puinhoop
Held
door het donker
Ik was
Te klein
Te stil
Te traag
Te bang
Te dromerig
Ik had
geen haar
op mijn tanden
Ik haalde
het bloed
van onder
haar nagels
De nacht
was van mij
Met mijn duim
in mijn mond,
een zacht doekje
tussen vinger en neus
en mijn ogen gesloten
was ik veilig,
werd ik gered...
Dan was ik
Sterk genoeg
Luid genoeg
Snel genoeg
en
Moedig genoeg
Mocht ik
zacht zijn
en dromen
Tot het
weer ochtend werd
en niemand zag
wie ik kon zijn
Ik was
door het donker
Het kind
dat altijd lacht
een zonnetje
waarvan niemand zag
dat het alsof was
Niemand
die dwars
doorheen mijn ogen
het gekwetste kind zag
dat maar één ding
verlangde:
HOU VAN MIJ
hou genoeg van mij
om de waarheid te zien
hou genoeg van mij
om niet op mij te kloppen
hou genoeg van mij
om niet tegen mij te brullen
hou genoeg van mij
om mij niet in de steek te laten
hou genoeg van mij
om mij te beschermen
tegen zij die het niet genoeg kunnen
Zonnetje
door het donker
Ik was niet alleen
We kregen er alle drie
van langs
Ik was niet alleen
We waren alle drie
machteloos
Ik was niet alleen
We stonden er alle drie
alleen voor
Alleen
door het donker
Over de lange
kronkelende
weg
naar recht
nam ik de waarheid
op sleeptouw
weg van jou
Door het eenzame doolhof
van aanklacht, verdediging
conclusies en argumenten
heen
raakte ik doorweekt, uitgeput
en zo ver weg van jou
dat ik niet wist
of ik ooit de weg terug zou vinden
Justitie
door het donker
Een geliefde afschermen
voor de waarheid
is een zwaarddans
die zich afspeelt
op het snijpunt
tussen niet vragen
en niet vertellen
Achter het onzichtbare schild
van onuitgesproken gedachten
wijken de parallelle wegen
van ratio en gevoel
geen duimbreed
en voegen
weggeslikte tranen zich samen
tot een kolkende rivier
die je
uit elkaar
drijft
Onuitgesproken
door het donker
Toen de bom
dropte
en mijn wereld daverde
bleef ik koppig
rechtop staan
Ik las dossiers
waarvan elk woord
een steek was
die stilzwijgend
mijn moederhart doorboorde
en schaamteloos
steeds dieper
mijn kern binnen drong,
littekens bloot leggend
van het meisje dat ik ooit was
Nu de rook is weggetrokken
en de wereld verder draait
lijkt er niemand
die ziet
dat ik nog steeds
verkoold en gebroken
in de restanten lig
van het onrecht
dat mijn geluk
verknalde
Bom
door het donker
Wat ik me afvraag:
hoeveel vrouwen
er zouden zijn
wiens lichaam
géén stafkaart is
van alle keren
dat mannen
zich haar
toe eigenden
in woorden
of daden
Lijf
door het donker
De helft
van ons leven:
zo lang al
zie jij me graag
Je begint nog steeds zinnen
die ik blindelings kan afmaken
Ik zeg nog steeds
wat jij in gedachten hebt
Je zag in mij
wat ik zelf niet eens wist
En toch ben ik zo kapot
dat ik niet sterk genoeg ben
de ketens van mijn verleden
los te wrikken
en mij volledig te geven
Zoveel verraad draag ik mee
dat het kleeft in mijn neusgaten
dat het leeft onder mijn huid
dat het knijpt in mijn ingewanden
Dat wanneer ik even niet oplet
mijn hele zijn
onder duikt
om er aan te ontsnappen
Kapot
door het donker
Het geluid
van vloeken of zuchten
duwt mij nog steeds in een strijd
tussen vechten of vluchten
Throwback
door het donker
Van kleins af aan
Geklopt
Geschopt
Geslagen
Gekwetst
Gekleineerd
Gegooid
Geduwd
Gesleurd
Gekneusd
Gebroken
Genegeerd
Geterroriseerd
Getraumatiseerd
Bedreigd
Uitgescholden
Onderdrukt
Verwaarloosd
Verlaten
Vernederd
Aangevallen
Aangerand
En tenslotte
Verraden
Dat alles
tussen te veel en ontelbaar
Mijn leven werd ondraaglijk
het kroop onder mijn huid
Mijn spirit hield het voor bekeken
knipte dan het licht maar uit
Komt nog wel es kijken
vanachter het gordijn
houdt het dan al snel bekeken
wil hier eigenlijk niet zijn
Death by a Thousand cuts
door het donker
Als het een talent is
om rond de spreekwoordelijke olifant heen
te dansen,
wervelen,
duiken
of trippelen
tot deze proporties aanneemt
dat hij ons met zijn gewicht verplettert
Waarna er niet meer vast te stellen valt
waar wij
en de olifant
en het porselein
beginnen of eindigen
dan zijn we primaballerina's
die niet wisten
dat alle toeschouwers
reeds op de hoogte waren
van wat er speelt
Theater
naar het licht
Een huis in de zon
in een tuin vol met rozen
en zij, als orgelpunt,
er middenin
Als ik haar deur open
valt het doek
over de wereld achter mij
Ik hoef niet eens te zeggen
dat het mijn dag niet is
of met één gklimlach
veegt ze mijn lei weer schoon
Ze lijkt fragiel
maar draagt me moeiteloos
op haar vleugels
Onder het gestage getik
van de wandklok
lijkt de tijd hier
stil te staan
en kan ik op adem komen
Het huis staat er nog steeds
Elke zomer bloeien de rozen
en de klok
telt nog trouw
elke seconde
De vrouw
is verdwenen
en nam de magie
met zich mee
Maar in de thuis
die ik zelf bouw
vind ik haar terug
in de glimlach van mijn kind
Grootmoeder
naar het licht
tegengif
voor de donkere
dreigende
nacht
alles wat
zacht
en licht
en warm is
het is nooit nacht gebleven
er komt altijd weer een ochtend
Tegengif
naar het licht
Ik wist
hoe het niet moest
Ik wist niet
hoe het wel moest
Dus deed ik vooral
wat ik wist
Maar ik wist niets
dan wat ik las
in boeken en boekjes
Zo vaak
wist ik het niét
en deed ik maar wat
Of het genoeg was?
Dat weten alleen
zij
waarover ik moederde
Moederen 2
