Gedichten
Onderweg
Oh meisje toch
Wat voelt dit
diep
zwaar
heftig
echt
Wat je voelt
is niet nu
Wat je voelt
was ooit
Kijk eens om je heen
Zie je waar je bent?
Hoor je waar je bent?
Je bent hier
in het nu
Zie je
dat het veilig is?
Je werd
getriggerd
Wat je voelt
is een herinnering
Wat heb je nodig
om terug te keren
naar wat
Hier
Nu
en
Veilig
is?
Kan je diep in
en rustig
terug uit
ademen?
Je bent
volwassen:
troost je
het kleine bange meisje?
Neem je haar mee
naar het veilige
hier en nu?
Laat je haar
uithuilen?
Toon je haar
dat het
voorbij is?
Toon je haar
dat ze niet meer
alleen is?
Toon je haar
dat ze niet meer
bang hoeft te zijn?
Getriggerd
Onderweg
Het was de laatste klap
die me kraakte
Het nest
dat ik gevonden had
werd bewoond
door een roofdier
in schapenvacht
De warme thuis
bleek een slachtbank
der onschuld
Mijn herstelde zelf
brak
langs oude barsten
in ontelbare stukken
Dag na dag
schraap ik
mijn scherven
bij elkaar
en lijm ze met
hervonden woorden
tot een verhaal
waarlangs ik
de diepte
ontvlucht
Gehavend
Onderweg
Sommige dagen
schuren de littekens
op mijn ziel
Sommige dagen
zie ik door de bomen
weer de zon
Sommige dagen
bijten de naden
van half verdoofde pijn
Sommige dagen
vraag ik me af
“Word ik ooit weer heel?”
Beschadigd
Onderweg
Een trein op hol
Het rangeerstation overbelast
Alle zijsporen bezet
Wissels geblokkeerd
Wagons overbeladen
Rijtuigen ontspoord
Ritten vertraagd
Bestemming onbereikbaar
Het sein op rood
De deuren dicht
Aan de horizon verdwenen
Te laat
Uitgesteld
Afgeschaft
Op het verkeerde perron
wacht zij
Gedachtentrein
Onderweg
Zie je mij
en mijn broze huid?
Ben je voorzichtig
als je tegen me spreekt?
Hou je de boze woorden tegen?
Ik zie jou
en je harde kanten
en denk
dat je wollige woorden
gebruiken kan
Kwetsbaar
Onderweg
Wanneer elke bloemenweide
waar je ooit verbleef
na verloop van tijd
een mijnenveld bleek te zijn
Dan blijf je liever zitten
op de puinhoop van je bestaan
dan nog een voet te zetten
op wat de hemel op aarde lijkt
Op het smeulende slagveld
van vrees en wanhoop
verbergt de zwartgeblakerde grond
de belofte van een nieuw begin
Veldslag
Onderweg
een kan
een kan vol
een kan vol barsten
een kan vol barsten raakt niet gevuld
een kan vol barsten kan niet schenken
tijd heelt
tijd heelt geen BARST
tijd heelt geen barst maar leert dat liefde
de leegte
tussen de scherven
kan vullen
Kan
Onderweg
Standing tall
through a lifetime of blows
determined
not to go down
and yet sinking deeper
with every breath
until I got so deep
I couldn’t tell
which was up or down
light or night
fight or flight
Monsters kept at bay
will not be scared away:
Pain
Fear
Anger
Sadness
are lurking from the shadows
to sneak up on you
and deliver their message
Defeating monsters
means facing them
The only road away from them
runs right through them
So I roam the dusty roads,
travel the swamp
across wooden pathways
and find myself
between water and woods,
shadow and sunlight,
undergrowth and sky
In twitter silent
birdsong filled
solitude
I feel my pain
I fight my fears
I rage my anger
I cry my tears
and leave it all behind
This is where I heal my hurts
Onderweg
Rechtopstaand
doorheen mokerslagen
vastbesloten
niet NEER te gaan
en tegelijk met elke slag
verder zinken
tot ik zo diep zat
dat ik niet meer zag
wat onder of boven was
licht of nacht
donker of dag
Monsters
op afstand gehouden
bleken niet verjaagd
Angst
Pijn
Woede
Verdriet
loeren vanuit de schaduw
en besluipen je
om hun bagage te droppen
Om monsters te verslaan
moet je ze onder ogen komen
de enige weg er vandaan
loopt er dwars doorheen
dus zwerf ik
langs stoffige wegen
doorkruis het moeras
langs houten paden
en vind mezelf
tussen water en woud
schaduw en zonlicht
aarde en lucht
in twitter-stille
vogelzang gevulde
eenzaamheid
voel ik mijn pijn
versla ik mijn angst
huil ik mijn tranen
raas ik mijn woede
en wandel er van weg
Hier heelt mijn pijn
Onderweg
Wie zou ik zijn
als ik niet dat kind was?
Wie zou ik zijn
als ik niet die klappen kreeg?
Zou mijn glimlach echt zijn
in plaats van gebeiteld
over een grimas van pijn?
Zouden mijn ogen zwijgen,
zouden ze stralen in de nacht?
Zou er verdriet zijn om te verstoppen
of zou ik iemand zijn die écht lacht?
Wie zou ik zijn als mijn wieg niet dáár stond?
Als de ooievaar mij ergens anders bracht?
Wie zou ze zijn
als ze niet mijn kind was?
Ik maakte zoveel fouten!
Verdien ik dat ze me vergeeft?
Ook wanneer het leven
je geen klappen geeft,
kan je zeggen
dat je hebt geleefd
Wat als?
Onderweg
hij noemde mij
een klein
vogeltje
ik was uit het nest
gevallen
onder de voet
gelopen
met gebroken vleugels
achtergelaten
zelfs toen ik
helemaal
OPBRANDDE
ging ik door
er zit TROOST
in de gedachte
dat
uit je as verrijzen
vereist
dat je voorafgaand
door de VLAMMEN
wordt verteerd
Vuurvogel
Onderweg
Stappen of stil staan
Zwerven en dwalen
Daarheen of terug
Bomen en schaduw
De zon op je rug
Geuren en klanken
Stilte of een lied
Alles verstoppen
Tot zelfs je verdriet
Morgen is beter
Al denk je van niet
Vertel jouw verhaal
Tot je weer licht ziet
PS:
Alleen gaat het niet!
Tot je weer licht ziet
Onderweg
If only I did not have a heart
so it wouldn't have to ache
But then again
without a heart
to love someone
or be loved
Where would I find
The strength to go on?
Tin Man
Onderweg
Iemand die ziek is
wensen we
"Spoedig herstel"
Iemand die rouwt
wensen we
"Veel sterkte"
Tegen iemand
die zich slecht voelt
zeggen we
"Verzorg jezelf"
Kunnen we
niet
beter dan dat?
Leren we zeggen
"Ik ben er voor jou"?
Sterker
Onderweg
Bewonder mij niet
omdat ik sterk ben
Ik koos niet voor wat mij overkwam
Veroordeel mij niet
omdat ik zwak ben
Ik koos niet voor voor wat mij overkwam
Wat je ziet
is niet wie ik ben
Maar het stukje
van mezelf
dat ik
op dit moment
kan tonen
Sterk
Onderweg
9de prijs in de Kronkelwedstrijd 2021 van vzw Uilenspiegel.
Aan de buitenkant
spiegelen
wat ik wilde zijn
doortastend
scherp
succesvol
schijnbaar moeiteloos
alle ballen in de lucht
maar ik weet niet meer
wie dat is
want
daar binnenin
die veilige muren
ver weggestopt
voor voelen
in een fort van ratio
dat is niet
wie ik wil zijn
Spiegelen
Onderweg
De aantrekking
om af te dalen
langs een weggetje
zo steil
dat er geen weg terug is
Zo ver en diep
dat er alleen nog
eenzaamheid is
Waar tijd
gemeten wordt
door de ene voet
voor de andere
Waar niets moet
niets nodig is
behalve
nog
een stap zetten
richting
gifblauwe wateren
waar een schuilplaats wacht
onder een roerloze spiegel
met de tijdloze schoonheid
van vergankelijk bos
Daar zitten
aan de afgrond
met niets
dan de grond
die je botten verkleumt
Het ritme
van de spanning
die door je hoofd
suist
vertraagt
Diep in
en langzaam uit
vult de rust je longen
Tot je de kracht vindt
de rug te keren
naar de verleiding
van het grote niets
En de weg
te veroveren
omhoog
terug
naar het leven
Solitude
Onderweg
Hij
die van alle mensen
het langst
in mijn leven is
Die dwars
door alle ellende
bij mij
gebleven is
Door alle stormen heen
zonder belofte
op papier
Terwijl mijn gehavende ik
voor alles
op de vlucht slaat
Blijft hij
'gewoon'
hier
Rots
Onderweg
Ik ben niet
dieper aan het zinken
ik wás al op de bodem
en zette me daartegen af
Nu heb ik de kracht
te weten waar ik sta
beter worden gáát niet vanzelf
her-stellen
is vallen
opstaan
aftasten
proberen
en pas een nieuwe stap zetten
wanneer de vorige
is gedaan
Tot ik sterk genoeg ben
om te voelen
zonder weer kopje onder te gaan
Rock bottom
Onderweg
Zeg niet
dat ik moet
los laten
Help liever
de knoop
te ontwarren
waarin ik
verstrikt zit
Los-laten
Onderweg
Ik heb liever geen
haar op mijn tanden
of
eelt op mijn ziel
Maar mijn krassen
doen zo'n pijn
Mag de wereld
alsjeblieft
een beetje
zachter zijn?
Krassen
Onderweg
De helft
van ons leven:
zo lang al
zie jij me graag
Je begint nog steeds zinnen
die ik blindelings kan afmaken
Ik zeg nog steeds
wat jij in gedachten hebt
Je zag in mij
wat ik zelf niet eens wist
En toch ben ik zo kapot
dat ik niet sterk genoeg ben
de ketens van mijn verleden
los te wrikken
en mij volledig te geven
Zoveel verraad draag ik mee
dat het kleeft
in mijn neusgaten
dat het leeft
onder mijn huid
dat het knijpt
in mijn ingewanden
Dat wanneer ik even niet oplet
mijn hele zijn
onder duikt
om er aan te ontsnappen
Kapot
Onderweg
Hoe je groeit
in barre grond
door je tentakels
uit te strekken
naar alles wat kleur geeft
het gretig op te slorpen
en vervolgens weer uit te stralen
In barre grond
Onderweg
Het schenken
van vergiffenis
staat niet gelijk
aan het ontkrachten
van de gifbeker
der herinneringen
Schaduwen op de muur
zijn niet de mijne
maar schimmen uit nachtmerries
waarvan ik dacht
ze ontgroeid te zijn
Vlucht noch confrontatie
kunnen het spookbeeld verjagen
dat mijn nachten belaagt
Ik fluister het verleden in slaap
met sprookjes van straks
Maar het geluid
van vloeken of zuchten
Dwingt mij nog steeds
tot vechten of vluchten
Kan ik ontgiften?
Ik wil niet gedoemd zijn
het leven door te geven als
vergiftigd geschenk
Gift
Onderweg
Voor het eerst
in mijn leven
heb ik geen plan
Ik deed niets anders dan
nadenken
bespeuren
inschatten
informeren
plannen
twijfelen
bijsturen
Dat
ben ik
niet meer
De nieuwe ik
is onderweg
Ze wacht nog even
op het vervellen
van de kinddelen
die nog moeten helen
Wat
Wie
Hoe
Waar
Wanneer?
Dat
weet ik niet
Voor het eerst
in mijn leven
heb ik geen plan
Geen plan
Onderweg
Voetje
voor
voetje
scharrel ik
in de leegte
Voetje voor voetje
verdwaal ik
tussen de muren
die ik bouwde
rond mezelf
Voetje voor voetje
schuifel ik
door het doolhof
weg van
dat
wat mij daar bracht
Voetje voor voetje
vind ik de weg
terug naar mij
Doolhof
Onderweg
Als ik terug kon
in de tijd
dan nam ik
haar trauma weg
zodat ze de moeder kon worden
die ze wilde zijn
Als ik terug kon
in de tijd
dan nam ik
mijn trauma weg
zodat het niet zou doorsijpelen
naar jou
Als ik terug kon
in de tijd
dan kregen we
allemaal
de moeder die we verdienden
Cyclus
Onderweg
Ik kan mijn ruwste wonden tonen
en zeggen wat er pijn doet
tegen wildvreemden
maar niet
tegen zij die dicht bij mij staan
want dáár
doet het pijn
Therapie
Onderweg
What if trauma
was a dragon
Every traumatic event,
a single beast
Some small,
some larger than life.
All different: sharp, vicious,
hard, demanding,
breathtaking, freezing,
scorching, overwhelming...
Some might be chased away
others keep coming back to bite
Their fire might forge you
an armour
but know, that armours weigh you down
You can try slaying them,
but you may end up
injuring the ones you love
Ignoring the screams
in your head
will not stop them
from wreaking havoc
You can hide safely
in your secret garden,
but that will get you nowhere
Accept that they may carry wisdom
from the lessons learned
So when their scales scrape you
and remind you of your scars
...
be gentle with yourself!
Mastering dragons
takes skills, energy and focus
and it is no small task
to keep them
from sneaking up on you
As you walk your path
with this herd in your wake
keep your eyes
on what really matters!
And who knows:
if you conquer them long enough
they might get worn out
and choose to stay behind
Dragon master
Onderweg
Geluk
hangt aan een zeer fijn
gespannen draadje
Zo vaak brak
iemand
de illusie
en viel de wereld
op mijn kop
dat ik nu
alleen dat draadje zie
fragiel
wachtend
op wie
of wat
ik niet zie
wat er mogelijk
zelfs niet is
waardoor ik het geluk
dan toch weer mis
Damocles
Onderweg
ge zijt hier
ge zijt nu
ge zijt veilig
stemmen door de muur
zijn niet altijd boos
boos
betekent niet altijd
geweld
boos is een gevoel
boos zijn mág
voelen mág
verdriet hebben
leidt niet meer
tot geweld
verdriet is een gevoel
verdrietig zijn mag
voelen mág
bang zijn
mag
maar het is niet
nodig
ge zijt HIER
ge zijt NU
ge zijt VEILIG
Veilig 2
Onderweg
ik vond een weg
om te ontsnappen
naar een plek in mijn hoofd
een tuin in mijn gedachten
tussen veilige muren
waar de zon scheen
en het stil was
geen harde stemmen
geen boze handen
geen tranen
geen angst
opgeborgen
in mezelf
bij mij
ben je veilig
Veilig 1
Onderweg
mijn hoofd
als een zolder
volgepropt
met rommel waarvan je vergeten was
waarom je dat in 's hemelsnaam bij hield
wanneer je door alles
heen hebt gezeefd en
hebt laten gaan
wat je tegen hield
kan je zien
wat er nog te redden valt
en of je jezelf
daar ergens
terug vindt
Bovenkamer 1
Onderweg
Ik krijg het niet gezegd
dus schrijf
en teken ik
tot al de krassen op mijn ziel
bedekt zijn
Beeldtaal
Onderweg
Het holst van de nacht
is een kleverige massa die
mijn borstkas verstikt
met golven van angst die mij
de diepte inzuigen
Fragmenten van ooit
overspoelen mijn slaap
met wrakhout
van vergeten wanhoop
Bewustzijn
vecht naar de oppervlakte
en sleept mij naar de haven
van het hier en nu
De drums in mijn hart vertraagd
Zuig ik diepe teugen moed
Weet ik me veilig thuis
The dead of night
Onderweg
Wanneer je
opnieuw
beland
in een tijd
gevuld met leegte
en chaos
Ga dan niet
meteen
op de vlucht
Verblijf er even
en vergezel het kind dat je ooit was
in zijn eenzaamheid
Vraag je af
wat het nodig heeft
Vervul zijn diepste wens
en geef jezelf
het geschenk
van gehoord,
gezien
en getroost te worden
Past present
Onderweg
Ik heb genoeg
peanuts
om hen op een dwaalspoor te zetten
en weg te leiden
van
waar ik liever niet
over praat
Maar dan zou ik naast hen
ook mezelf
voor aap houden
En dus
haal ik toch maar
de harde noten boven
zodat ik ze niet alleen
hoef te kraken
Nuts
Onderweg
Tieners
Dragen
Topjes
NIET haar schuld
Tieners
Zijn
Graag
Hot
Niet HAAR schuld
"Kijk
Naar
Mij"
Niet haar SCHULD
Hou
Uw
F*cking
Poten
Thuis
UW schuld!!!
Niet haar schuld
Oud
Het was
toen ik na jaren
van angst en verdriet
mezelf toestond
om boos te zijn
dat ik los kwam
uit de chaos
die mijn kindertijd
had achtergelaten
in mijn hoofd
Dan pas
vond ik de weg
naar het voelen
van empathie en begrip
voor mijn voorgangers
en kon ik verder
richting herstel
Toelaten
Oud
Donkere wolken en roze randen,
pijn en verdriet.
Leren en helen,
voelen en vallen,
maar vooral...
telkens weer doorgaan.
De enige weg er vandaan
loopt er dwars doorheen.
Dus zwerf ik langs stoffige wegen,
woorden gevend
aan oude wonden en pijnlijke herinneringen.
En kus mijn beide handen
voor het geluk dat behalve draken,
ook lichtbakens mijn pad hebben gekruist:
mensen die mijn wereld lichter kleurden,
mij liefde en hoop gaven
en van mij een beter mens maakten.
Schrijven over
Oud
Wanneer een regen van tranen
je glimlach wegspoelt
en je hart verkoelt
Wanneer de luiken van je ogen
het verdriet insluiten
Laat me dan steen
voor steen
die muur van pijn
rond je weg kussen
Mag ik je tranen drogen
met een warme glimlach
zodat je de ochtend kan begroeten
als een nieuw begin
Verdriet - Oud
Oud
Een opgeheven hand
een wanhopig kind
niemand om te helpen
Terwijl er weer een stukje afbrokkelt
van het broze kinderhart
druppelt er bloed uit zijn neus
Het hartje bijeengepakt
zijn neus afgeveegd
werd het kind volwassen
veel te vlug
Kinderhart
Oud
Ik kijk naar je ogen
en lees erin
hoe verdrietig je bent
Ik weet het wel
het is moeilijk
maar vergeet
het verleden
Ik weet,
ze heeft je pijn gedaan
vergeten
wie je bent
Je bent zo gevoelig
net als ik
dus weet steeds
dat je in mij
een vriend hebt voor altijd
*Dit schreef ik op tienjarige leeftijd
op de twaalfde verjaardag
van mijn grote broer
Grote broer
Oud
Een doffe klap
en het gekras van metaal
veranderen een jongeling
in een levenloos lichaam
Terwijl we hem neerlaten
in de koude aarde
komt hij terecht
in een doolhof
van statistieken
Cijfers
die zwijgen
als vermoord
over het leven
dat hij droomde
Cijfers
die hem verraden
omdat hij
zoveel meer was
dan een tragische ontmoeting
tussen mens
en machine
Ongeval
Oud
Nog luider
zou ik willen schreeuwen
dan de luidste schreeuw
van een eenzame roofvogel
Nog stiller blijf ik
dan de stilste ritsel
van het huiverende gras
Enkel een verscheurd hart
noemt Edward Much
een kunstenaar
Schreeuw
Verborgen
Hoe de man
die onnoemelijke dingen
met haar deed
sprak over psychologie
en valse herinneringen
en zo met voorbedachtheid
haar woorden hun kracht ontnam;
zodat ze niet over haar lippen durfden,
in haar hoofd rondjes bleven draaien
en haar jeugd aan scherven maalden!
Tot ze de dag van zijn ontmaskering
over elkaar en haar lippen rolden
en mijn illusie van geluk
aan flarden sneden
Monsterlijk
Verborgen
Terwijl je me knuffelt
overstroomt
mijn verdriet
begraaf ik
mijn hoofd
op je schouder
zodat je mijn tranen
niet ziet
Hoe lang
hou je vol
dat ik vast zit
in mijn hoofd
hoe vaak
kan ik vragen
dat je
vergeeft
dat mijn hart
van je houdt
maar mijn lijf
soms
voor je beeft
Verward
Verborgen
Ruw ontwaken
en weten
dat het
maar een droom was
over de tijd
dat ze een meisje was
en het monster
niet onder
het bed zat
maar ernaast
over
de aanraking
die vederlicht
maar ongewenst
was
en
dat ze zich niet
uit de armen van Morpheus
kon bevrijden
om ook maar iets
te doen.
Het monster:
dat overdag
opnieuw in de gedaante kroop
van de jongen
waar ze als kind mee speelde
en die
in huis rond liep
alsof er niets gebeurd was
Het voorval
dat
verdween
in haar hoofd
tussen de slaapdronken
(gevoerde?)
watten
Het meisje en het monster
Verborgen
Mijn huid
omwikkelt mij
als een landschap
van trauma
Verken voorzichtig
tot wanneer mijn
triggers
opflakkeren
als wildvuur
en mijn huid brandt
alsof deze handen
niet de jouwe zijn
Voel je
of ik nog hier ben?
Leen mij
je armen
en breng je me
in veiligheid
terug bij jou?
Terug bij jou
Verborgen
Een geliefde afschermen
voor de waarheid
is een zwaarddans
die zich afspeelt
op het snijpunt
tussen niet vragen
en niet vertellen
Achter het onzichtbare schild
van onuitgesproken gedachten
wijken de parallelle wegen
van ratio en gevoel
geen duimbreed
en voegen
weggeslikte tranen zich samen
tot een kolkende rivier
die je
uit elkaar
drijft
Onuitgesproken
Verborgen
Met veel
liefde en geduld,
met gladgeschoren gezicht
voor zachte kussen
en oneindige knuffels
ontdooit hij mij
en neemt mij mee
over smeltpunt
naar hoogtepunt
Al liggen
hardnekkige demonen
soms op de loer
om mij vroegtijdig
en onafwendbaar mee te sleuren
naar ijzingwekkende diepten
Met behoedzame stapjes
en zonder de diepte in te kijken
gaan we telkens weer op weg:
de tocht
gelijkwaardig
aan de bestemming
Liefdevol herstel
Verborgen
Als verdrinken
niet zo'n vreselijke dood was
zou ik er mee kunnen leven
om hier
het water in te wandelen
en
tussen vleugelslag en stilte
een rustplaats te vinden
Keer op keer
sprokkel ik hier
de moed
om terug te keren
naar het leven
Kopje onder
Verborgen
Ik liep
op straat
in het donker
huilend
kletsnat
alleen
Niet wetend
hoe lang ik daar al liep
of
hoe ik daar kwam
Luttele momenten daarvoor
stond ik nog in een huis
bij een boze man
die ik niet kon stoppen
een kleuter
een koude douche te geven
Daar en dan
trok ik de streep
NIET
MET
MIJN
KIND
Weggaan
Verborgen
Nog liever
verlies ik je
omdat je verlangt
naar wat
ik niet geven kan
Nog liever
verlies ik je
dan je te tonen
wat ik kwijt raakte
Nog liever
verlies ik je
dan je over te leveren
aan het voelen
van mijn pijn
Maar - nog - liever
verlies - ik - je - niet
Verlies
door het donker
Ik ken
de stappen
Ik leerde ze
tot ze in mijn hoofd
woonden
Maar wanneer de gong slaat
duikt het kind weer onder
en vergeet waar thuis was
Als in een raster
van boobytraps
beweeg ik me
door het leven
en kom keer
op keer
op keer
schokkend
weer
tot stilstand
Throwbacks
door het donker
Het verleden
een steekkaartenkast:
propvolle lades
met alles wat je gevormd heeft
in welke zin dan ook
tot wat je nu bent
Gevoeligheden en tekortkomingen
Kraters en builen
Littekens en open wonden
Instinct en intuïtie
Schade en schande
Succes en tegenslag
Er zitten duiveltjes
in mijn kast
genaamd trigger
en trauma
en elke keer als die
met de laden klapperen
en steekkaarten in het rond smijten;
gillen of
fluisteren de echo's
van het kind dat ik was
in mijn hart en
in mijn hoofd
Steek
door het donker
Door een huid
van schone schijn
schemert
het gekwetste kind
gehuld
in laagjes bravoure
getooid
met glitter en zonneschijn
weg gekropen
voor verdriet en pijn
verstopt tot ze ook zichzelf
niet meer vindt
Gekwetst
door het donker
Het is gemakkelijk
Een vreemde te haten
Tot iemand dichtbij
Een vreemde blijkt te zijn
Wanneer
decennia van herinneringen
Donker kleuren
Dan is het vooral gemakkelijk
Jezelf te haten
Omdat je niet zag
Wat een vreemde
Die bekende wel was
Verraad
door het donker
Hoe kan ik me
veilig voelen
in dit lichaam
als een huis
waarvan de deur
werd ingetrapt?
Wacht je op mij,
terwijl ik achterop hink
en mijn lichaam
een vesting lijkt
die niet meer
te ontsluiten valt?
Veilig 3
door het donker
Over de lange
kronkelende
weg
naar recht
nam ik de pijnlijke waarheid
op sleeptouw
weg van jou
Door het eenzame doolhof
van aanklacht, verdediging
conclusies en argumenten
heen
raakte ik doorweekt, uitgeput
en zo ver weg van jou
dat ik niet wist
of ik ooit de weg terug zou vinden
Recht
door het donker
Mat vernis
bovenop wat je voelt
zodat de emotie
je niet overspoelt
Dunne laagjes
verbergen
de echo
die schoonheid donker kleurt
Onder de roerloze oppervlakte
bewegen
verraderlijke onderstromen
richting de hel
Onbewogen
door het donker
Hij gaf me
Een schouderklopje
En verklaarde
Dat een mes in je rug krijgen
Geen pijn doet
Wanneer je
Het mes
Niet ziet
Decennia later
Snapte ik pas
Waar de pijn
Tussen mijn schouderbladen
Vandaan kwam
Mes in je rug
door het donker
Hoe overbrug ik het verschil
tussen volledig verdoofd
en verdrinken in verdriet en pijn
Hoe kan ik in het hier en nu blijven
wanneer het leven grauw is
Hoe verklein ik het spagaat
tussen wat het is
en wat ik wil
Hoe ga je verder
wanneer je wereld draait
als een kompas
zonder Noorden
Hoe laat je los
wanneer alles herleid werd
tot een kluwen
waaruit je niet los raakt?
Los
door het donker
Wat ik me afvraag:
hoeveel vrouwen
er zouden zijn
wiens lichaam
géén stafkaart is
van alle keren
dat mannen
zich haar
toe eigenden
in woorden
of daden
Lijf
door het donker
Het was gemakkelijk
een held te zijn
in de ogen
van het kleine meisje
Hij hoefde alleen maar
niet op haar te kloppen
niet tegen haar te brullen
en haar af en toe
mee te nemen uit de hel
Het kleine meisje
wist later pas
de man
die telkens weer
-nadat hij nachten lang
ruzie maakte met zijn vrouw-
het huis uitvluchtte
en zijn kinderen dagen lang
bij haar achterliet
in het geweld:
Hij was geen held
Held 2
door het donker
Mijn buikgevoel
dat zei
dat hij foute boel was
en mijn verstand
dat de vinger wees
naar mijn trauma
waarna ik
de innerlijke klokkenluider
de mond snoerde
Mijn hart
versplinterde
toen mij ter ore kwam
dat mijn gevoel
gelijk had gehad
Gut feeling
door het donker
Gebeurtenissen
Verstopt
Achter een firewall
Je loopt
Nog liever
Door vuur
Dan ze te herinneren
Totdat je
Ongewild
Aan de andere kant
Terecht komt
En er geen
Weg terug
Meer is
Firewall
door het donker
Ik werd
Bedreigd
Geklopt
Geschopt
Geslagen
Geduwd
Gekwetst
Gegooid
Gesleurd
Gekneusd
Gebroken
Genegeerd
Gekleineerd
Geterroriseerd
Getraumatiseerd
Uitgescholden
Onderdrukt
Verwaarloosd
Verwond
Verlaten
Vernederd
Aangevallen
Aangerand
En
Verraden
Dat alles
tussen
te veel en ontelbaar
(I survived)
Mijn leven werd ondraaglijk
het kroop onder mijn huid
Mijn spirit hield het voor bekeken
knipte dan het licht maar uit
Komt nog wel es kijken
vanachter het gordijn
kruipt dan terug onder het deken
wil hier eigenlijk niet zijn
Death by 1.000 cuts
door het donker
Herinneringen
aan onschuld
voor altijd vertekend, door één mens
Vanuit de rollercoaster
van razernij en verdriet
moest ik razendsnel schakelen
en zacht de schouders zetten
onder het helen en herstellen
van het liefste dat ik lief heb
nog liever rukte ik zelf
mijn hart uit mijn lijf
als dat de klok zou terugdraaien
maar ik kan het beter houden
om te houden... van wat blijft:
de liefste(n) die ik lief heb
De klok terug zetten
door het donker
Het is niet
alsof ik hier gráág zit
denk ik
En toch lijk ik
hier
keer op keer
te belanden
Het is hier donker
en eenzaam
maar ook
Veilig
Ver weg
Verstopt
voor de wereld
en mezelf
Zelfs als ik alles kapot
relativeer
is het nóg moeilijk
om er weer uit te raken
Ik ken de weg
Ik weet
waar het licht is
Maar soms schijnt het te fel
en doet zélfs dat
pijn