Het holst van de nacht

is een kleverige massa die 

mijn borstkas verstikt 

met golven van angst die mij 

de diepte inzuigen

Fragmenten van ooit 

overspoelen mijn slaap 

met wrakhout 

van vergeten wanhoop

Bewustzijn 

vecht naar de oppervlakte

en sleept mij naar de haven 

van het hier en nu

De drums in mijn hart vertraagd

Zuig ik diepe teugen moed

Weet ik me veilig thuis