De weg naar recht

loopt niet langs snelwegen

wanneer daders in beroep

als vrije man hun gang kunnen gaan

Wanneer ze

justitie op de lange baan kunnen schuiven

langs talrijke omwegen en achterbuurten,

meanderend door donkere krochten,

hun slachtoffers

met stenen en leugens bekogelend

en door de modder sleurend

tot alle hoop gesmoord is

Voor slachtoffers

zijn er geen shortcuts:

alleen blutsen en builen

en gapende wonden

Wanneer ze 

snijden en kerven

om de pijn te verdoven,

ontsnapping zoeken

in basejump zonder valscherm

of pillen tellen voor een eeuwige slaap

omdat

ze verdrinken in 

inktzwarte herinneringen

Ik krijg het niet gezegd

dus schrijf

en teken ik

tot al de krassen op mijn ziel

bedekt zijn

mijn hoofd

als een zolder 

volgepropt 

met rommel waarvan je vergeten was 

waarom je dat in  's hemelsnaam bij hield

wanneer je door alles 

heen hebt gezeefd en 

hebt laten gaan

wat je tegen hield

kan je zien 

wat er nog te redden valt 

en of je jezelf 

daar ergens 

terug vindt  

To walk into

the house on fire

knowing too well

it will eat me alive

Not to run

but to sit

in the fear

that lives in me

Don't take up space

Stay away

from the spotlight

Stay safe

To jump

into the ocean

and roll

with the tide

Rock bottom

has a sinkhole

that drags me

deeper still

Being able to swim

won't keep me

from drowning face down

in a puddle of rain

Er is geen vuiltje aan de lucht,

maar mijn alarm

gaat in overdrive...

"PIEUUUUW! PIEUUUUW!!

ER IS ROOK IN DE BOVENKAMER!!

HET ALARM KAN AFGAAN!!

HET ZAL LUID ZIJN!!

PIEUUUUW!! PIEUUUUW!!"

Er is geen vuiltje aan de lucht,

maar mijn alarm

weet dat niet...

Sommige dagen

schuren de littekens

op mijn ziel

Sommige dagen

zie ik door de bomen

weer de zon

Sommige dagen

bijten de naden

van half verdoofde pijn

Sommige dagen

vraag ik me af

“Word ik ooit weer heel?”

Ik zal braaf zijn

huilde ze bang! 

Ze probeerde het wel, 

braaf te zijn

Maar het lukte het haar nooit 

om braaf genoég te zijn

Braaf genoeg 

om geen woede-uitbarsting te veroorzaken

Braaf genoeg

om géén klop te krijgen...

Braaf genoeg om te weten 

dat ze maar beter kon zwijgen

Braaf genoeg om te weten 

dat ze beter niet kon vragen

wat het wilde zeggen

als ze 

De nagel van mijn doodskist

werd genoemd

Als ik terug kon

in de tijd

dan nam ik

haar trauma weg

zodat ze de moeder kon worden

die ik nodig had

Als ik terug kon

in de tijd

dan nam ik 

mijn trauma weg

zodat het niet zou doorsijpelen

naar jou

Als ik terug kon

in de tijd

dan kregen we

allemaal

de moeder die we verdienden

Ik was niet alleen

We kregen er alle drie

van langs

Ik was niet alleen

We waren alle drie

machteloos

Ik was niet alleen

We stonden er alle drie

alleen voor

Toen de bom

dropte

en mijn wereld daverde

bleef ik koppig

rechtop staan

Ik las dossiers

waarvan elk woord

een steek was

die stilzwijgend

mijn hart doorboorde

en schaamteloos

steeds dieper

mijn kern binnen drong,

littekens bloot leggend

van het meisje dat ik ooit was

Nu de rook is weggetrokken

en de wereld verder draait

zoek ik

verkoold en gebroken

naar de restanten

van mijn

verknalde

geluk

Een kusje op het pijntje

een pleister op het houten been

een bom vol tijd

een pak geduld

wensen dat het ‘zo’ verdween

Opgegroeid op drijfzand

sta je nooit zo stevig

als op een fundament van steen

Het is niet 

alsof ik hier gráág zit

denk ik

En toch lijk ik 

hier 

keer op keer

te belanden

Het is hier donker

en eenzaam

maar ook

Veilig

Ver weg

Verstopt

voor de wereld

en mezelf

Zelfs als ik alles kapot

relativeer

is het nóg moeilijk

om er weer uit te raken

Ik ken de weg

Ik weet

waar het licht is

Maar soms schijnt het te fel

en doet zélfs dat

pijn