Alleen

Ik was niet alleen

We kregen er alle drie

van langs

Ik was niet alleen

We waren alle drie

machteloos

Ik was niet alleen

We stonden er alle drie

alleen voor

Bom

Toen de bom

dropte

en mijn wereld daverde

bleef ik koppig

rechtop staan

Ik las dossiers

waarvan elk woord

een steek was

die stilzwijgend

mijn hart doorboorde

en schaamteloos

steeds dieper

mijn kern binnen drong,

littekens bloot leggend

van het meisje dat ik ooit was

Nu de rook is weggetrokken

en de wereld verder draait

zoek ik

verkoold en gebroken

naar de restanten

van mijn

verknalde

geluk

Bovenkamer 3

Ik zal braaf zijn

huilde ze bang! 

Ze probeerde het wel, 

braaf te zijn

Maar het lukte het haar nooit 

om braaf genoég te zijn

Braaf genoeg 

om geen woede-uitbarsting te veroorzaken

Braaf genoeg

om géén klop te krijgen...

Braaf genoeg om te weten 

dat ze maar beter kon zwijgen

Braaf genoeg om te weten 

dat ze beter niet kon vragen

wat het wilde zeggen

als ze 

De nagel van mijn doodskist

werd genoemd

Dal

Het is niet 

alsof ik hier gráág zit

denk ik

En toch lijk ik 

hier 

keer op keer

te belanden

Het is hier donker

en eenzaam

maar ook

Veilig

Ver weg

Verstopt

voor de wereld

en mezelf

Zelfs als ik alles kapot

relativeer

is het nóg moeilijk

om er weer uit te raken

Ik ken de weg

Ik weet

waar het licht is

Maar soms schijnt het te fel

en doet zélfs dat

pijn

Beeldtaal

Ik krijg het niet gezegd

dus schrijf

en teken ik

tot al de krassen op mijn ziel

bedekt zijn

Bovenkamer 1

mijn hoofd

als een zolder 

volgepropt 

met rommel waarvan je vergeten was 

waarom je dat in  's hemelsnaam bij hield

wanneer je door alles 

heen hebt gezeefd en 

hebt laten gaan

wat je tegen hield

kan je zien 

wat er nog te redden valt 

en of je jezelf 

daar ergens 

terug vindt  

Complex trauma

Een kusje op het pijntje

een pleister op het houten been

een bom vol tijd

een pak geduld

wensen dat het ‘zo’ verdween

Opgegroeid op drijfzand

sta je nooit zo stevig

als op een fundament van steen

Damocles

Geluk

hangt aan een zeer fijn

gespannen draadje

Zo vaak brak 

iemand

de illusie

en viel de wereld

op mijn kop

dat ik nu 

alleen dat draadje zie 

fragiel 

wachtend 

op wie 

of wat 

ik niet zie 

wat er mogelijk 

zelfs niet is 

waardoor ik het geluk 

dan toch weer mis

Beschadigd

Sommige dagen

schuren de littekens

op mijn ziel

Sommige dagen

zie ik door de bomen

weer de zon

Sommige dagen

bijten de naden

van half verdoofde pijn

Sommige dagen

vraag ik me af

“Word ik ooit weer heel?”

Bovenkamer 2

Hoe ver

hing ik echt

uit het raam?

Hoe dicht

stond het stoute kind

bij de dood?

Was ik gevallen

als ik

had los gelaten?

Hadden mijn broer en zus

mij kunnen opvangen

daar beneden?

Of waren ze voor niets

de trap afgelopen

en was mijn kop

op de straat

geëindigd

als krantenkop?

Cyclus

Als ik terug kon

in de tijd

dan nam ik

haar trauma weg

zodat ze de moeder kon worden

die ze wilde zijn

Als ik terug kon

in de tijd

dan nam ik 

mijn trauma weg

zodat het niet zou doorsijpelen

naar jou

Als ik terug kon

in de tijd

dan kregen we

allemaal

de moeder die we verdienden

De klok terug zetten

Herinneringen

aan onschuld

voor altijd vertekend, door één mens 

Vanuit de rollercoaster 

van razernij en verdriet 

moest ik razendsnel schakelen

en zacht de schouders zetten 

onder het helen en herstellen 

van het liefste dat ik lief heb

nog liever rukte ik zelf 

mijn hart uit mijn lijf

als dat de klok zou terugdraaien

maar ik kan het beter houden 

om te houden... van wat blijft: 

de liefste(n) die ik lief heb